yanlızlığın ne olduğnu bugün tekrar anladım

belkide yanlızlığım, kimsenin artık benden birşeyler çalıp zütürmesini istemememde saklıdır. elimde kalan anılarımda kirlenmesin diye, eskiye dair hiçbirşeyi sorgulamıyorum, sormuyorum, belki bilmediğim bir gerçek ortaya cıkar ve sevdiğim bir hatırayı daha elimden alır. eski dostlarımın hiçbiriyle görüşmüyorum, merak etmiyorum. hala benim için çoçukluğumdaki kadar samimiler... sevdiğiniz kızı on yıl sonra görürsünüz ve aslında artık bambaşka biri olduğunu anlarsınızya, işte o an anılarınızdaki kızda yavaş yavaş kaybolur. bu durum beni kahrediyor. insanların, kişiliklerin bu kadar fazla değişmesi beni ürkütüyor. ara sıra eski benleri düşünüp soruyorum kendime... sendemi değiştin onlar kadar??? o an ilk aşkımı düşünüyorum hep, kalbim onu düşününce ilk gün ki gibi çarpıyor, değişmediğime dua ediyorum.