yazsıyor um panpa

Güzel bir gece, kabus bir yalnızlık, ve o yalnızlıkta kürek çeken zavallı bir aşık.
Kendimi zifiri gecenin koynuna bırakarak hayaller alemine daldım.Her yer karanlık, odayı yanan bir mumun ışığından başka aydınlatan bir şey yok. Gece sarhoş,ben sarhoş…Sağ elimde bir jilet,sol elimde geceme eşlik eden bir şişe ucuz şarap,ve kültablasında duran bir sigara,son sigaram. Muhtemelen o sigara bittiğinde ben de bitmiş olacağım…
Şişeyi yere bırakıp jileti sol kolumun üzerinde dolaştırmaya başladım. Aradan fazla bir süre geçmeden kolumun kızardığını, damarlarımın derimin altından fırlamak için can attıklarını görüyordum, gülümsüyordum,sadece gülümsüyordum, yanan muma odaklanıp, aklımdan seni geçiriyordum, gözümün önüne gelen her bir karemizde gülümsüyordum… Sonra bir anda anlam veremediğim bir şeyler oluyor ve kızıyordum, beni kandıran sana, sana inanan bana kızıyordum, Tanrı’ya kızıyordum.Ne garip değil mi? Önce gülümsüyorsun, ardından iki saniye geçiyor ve kızmaya başlıyorsun. Gerçeklerin acı çekmesinden olsa gerek… Anlam veremediğimiz şeyler yaşamamızın, huur çocuklarının oyunlarına gelmemizin, kendimizi mahvetmemizin bir sonucu olsa gerek... Artık her şey yalan, sen zengin züppe mekanlarda sahte gülümsemeler içinde kravatlı insanlarla vakit geçirirken, ben hayatı gibilmiş biri olarak evimin içinde ölümü bekliyorum...