1. 1.
    +11 -7
    üst edit. @17'yede bi göz at kardeş.
    --
    işe gidicektim, geç kalmıştım biraz. evden çıkmadan önce cepte para olmadığını hatırladım. odaya dönüp yastığın altında kalan son param 2.5 tl yide alıp çıktım evden. ne gibime yarıcaksa o para..

    yola koyuldum ufaktan. otobüs durağının ordan yokuş aşağı inmeye başladım. aşağıdan yukarıya doğru hafif adımlarla ilerleyen bi teyze farkettim, yorgun, yaşlı, kapalı.

    tam yanından geçerken, kısık sesiyle olağan gücüyle seslendi; oğlummm.. buyur teyzecim dedim. otobüse binecem ama param yok dedi. o an aklıma geldi evden çıkmadan cebime koyduğum para. daldırdım elimi hemen cebe. 2 tl verdim teyzeye, devam ettim yoluma. 50 kuruşu zütümemi sokacaksam artık.

    işe vardım. akşam 8 e kadar köpek gibi çalışcaktım yine. 8 de çıkış vaktiydi. çıkış vaktinden yaklaşık 1 saat önce müşterilerimizden biri geldi. bilgisayarlarını sormaya. 40 tane bilgisayar sipariş etmişti adam. gece gündüz adamın makinalarını toplamayla uğraştık, yanımda eski bi stajerle 2 miz. 40 bilgisayar.. 1. partı yetiştirdik yinede. geriye 18 pc kalmıştı.

    patron o sıra içerde adamla konuşmuş. çocuklar gecelere kadar çalışıyo, senin malları yetiştirmek için. hakikatende öyleydi. ne bi mesai, ne bi prim.. neyse.

    patron daha sonra arka kısma yanımıza geldi. 50'şer kağıt çıkardı uzattı 2 mize. alın dedi, adam size kıyak geçti. unutmadı..

    unutmayan adam mıydı acaba??

    günlerce kös kös çalıştığımız, aynı işi yaptığımız halde cebimize fazladan 5 kuruş girmezken, sabah yaşananların akşamında başımıza gelen olaya bak?

    bu da mı tesadüf ateist kardeş? cevap ver buna..
    ···
   tümünü göster