rap dinleyenlere liseli gözüyle bakanların

@30 dostum şöyle söyleyeyim bak. ben ilkokul 4'te iken (91-92 falandı sanırım) izmir'e taşınan liseli kuzenim, giderken bütün çizgiromanlarını ve kasetlerini bana bırakmıştı. ki bu kasetler iron maiden, metallica, black sabbath vs. gibi rock ve metal gruplarına aitti. haliyle ben ilkokulda millet "küçük kurbağa" söylerken "fiyır ofdı daaaark" diye bağırarak geziyordum. daha evvel bir başka panpanın metal müzik başlığında anlatmıştım müzikal evrimimi. genel olarak rock ve metal dinleyicisi olsam da, herşeyi en az bir defa dinlerim. her türlü şarkı o tek seferlik şansı hakeder yani benim gözümde. bu nedenle tüm bu "acidci misin metalci mi?" "rap mi rock mı?" tarzı saçmalıkların ortasında bulundum. 95 yılında ilk-orta-lise çağında olup da "cartel'den etkilenmedim" diyen varsa, onun yalanını gibeyim bir kere. bunun dışında, zütoş olmadan önceki will smith'i, jazzy jeff'i (yanlış hatırlıyor olabilirim), rahzel'i, rza'yı, wu-tang clan'ı, dr.dre'yi, 2pac'i, run dmc'yi, beastie boys'u, onunla bununla düet yapmaya başlamadan önceki busta'yı, snoop'u ve tabii unutulmaz cypress hill'i, biggie'yi takdir ederim. öyle albüm albüm dinleyecek kadar değil tabii. ama her birinden bir-iki şarkı şeklinde sevmişimdir. bu beni o günlerde de rapçi yapmadı bugünlerde de. ha gerçi şu saydıklarımı kaç tane yeni nesil liseli biliyor o da ayrı bir konu amk. olay karşılıklı hoşgörü işi biraz. yani hiphop'ta ezilenlerin sesi var da metal'de yok mu? bir de işin müzikal yönü var şimdi. hiphop'un giderek elektronik müzikten beslenmesi, şu auto-tune denen gibi kullanması falan bir yana, rock ve metal müziğin en elverişli yanı, kullanılan enstrümanlardaki melodi çeşitliliği. haliyle daha baskın bir iş çıkıyor ortaya. yalnız burada kastettiğim, yeni model "cın cın" metal grupları değil. onların da ben ta dıbına koyayım mesela.

rap mi giber rock mu diyen adama da cypress hill'in skulls&bones albümünü öneriyorum. ikisi bir arada çok da güzel olabiliyor amk.