bir katilin hayatı

dedem nasifoğlu ömer mağrur adamdı, eskilerin de eskisi bakışı vardı hayata. çok uğraşmış babam rahmetli olunca, istanbula gelmiş, cenazeyi kaldırtmamış olay aydınlanana dek, vermiş veriştirmiş, araya ne kadar hatrı sayılır adam varsa sokmuş ama her seferinde kapatmışlar kapıları yüzüne, eli boş kalmış. çaresiz 4. gününde gömmüş rahmetliyi.

cenazeden sonra annemi almış yanına, bakmış kadıncağız perişan halde. dedemse bir başına bi adam, dertleşsen dertleşemezsin, sorunun olsa anlatamazsın, biçare zütürmüş baba evine. zütürmüşte annemin ki hastalık değil ki iyi olsun, hayata küsmüş kadıncağız, ne yapmışlar ne etmişler yok. sonrası malum zaten.

önce vermek istememiş anne tarafı, sonra dedeme karşı koyamayacaklarını anlayınca mecbur kalmışlar.