çok özledim lan onu

senin savaşında telaşla koşturan bi hiçim ben
affet, çıkmak bilmedin hiç içimden
gökyüzü tanıktı zamanın geriye akışına
affet, hiç bişey gelmedi ki elimden
suçlusu benim
defterlerin arasında yaşayan bi çocuk oldum
öldüm ama hiç yaşlanmadım
geçmişimle geleceğim arasında konakladım
bakışlar uzaklaştı tuhaflaşıp duraksadım
dünya uzaktı rüzgar saçlarına dokununca
küçük bi banktan gökyüzüne bakınca
rüyam uyuya kalmak gamzelerinin koynunda
senin inci mercan, benim giyotin olsun boynumda
biliyorum ki şikayetçisindir benden
başıma dört bin küsür bela dört bi yerden
herşeyi unutup bi gökkuşağına tutunup
kaçmam gerekli bir an evvel benden...

benim hislerime en iyi tercüman olan sözler bunlardır heralde dapoet sağolsun:)