bi hikaye de 22 yaşındaki panpanızdan

neyse devam ediyorum panpalar.

biz dertli dertli konuştuk amk. çok duygusaldı zaten o cepadaki konuşmamız. adamla ayrıldık, güneş battı batıcak falan. napsak falan diye düşünüyoruz. neyse eski sevgilimin abisiyle denk geldik internette. ona anlattım böyle böyle diye. o da dedi ki, amerika'da hatta bırak amerika'yı dünyanın her yerinde bu işler böyle. daha ilk işiniz, başlayın biyerden. daha iyi konuma geliceksiniz eminim dedi. neyse biz biraz daha kendimiz uğraştık, belki başka biyerden sponsor buluruz diye. yok amk, var ya evrenin oyunu gibi geliyodu. sonra can'la konuştuk. dedik kabul edelim lan, burdan kazandığımızla başka bi işi tamamen kendimiz yaparız. -ki bu hiç bi zaman gerçek olmadı amk, ahaha, paramız varken bile ortak aldığımız projeler oldu. (:-

adama mail attım, uzun uzun. dedim böyle böyle, kabul ediyoruz ama işimize karışmıycaksınız. yanlış gelen yerleri tartışırız ama bu sizin projeniz değil falan filan diye. adam tamam dedi. bize para vermedi ilk başta zaten. giderlerinizi listeleyin, ödeme kısmında bana gelin ne kadarsa ona göre ödeme yaparız falan diyodu. neyse biz sistemi kurduk, oturtturduk. ilk başlarda tüm işlerini kendimiz yapıyoduk. sonra 1-2 tane öğrenci bulduk son sınıf. ilk hacettepeli bi abi bulduk. adam şu kadarlık girişim hayatımda tanıdığım en pratik adamlardan birisiydi. bu adamı bulmuş olmamız da şansmış yani resmen. yavaş yavaş tüm işi üzerine yıktık adamın. şuan ilişiğimiz yok. kendi kendini çevirebilen bi sistem zaten. hatta geçen konuştum, sallamıyım şimdi tam hatırlamıyorum kaç kişi çalıştığını ama 4-5 çalışanları falan olması lazım.