liseli gence verdiğim efsanevi ayaaaaaaaaaaaaaaar

yer istanbul şirinevler - fem dersanesi.

beyler seneler önce fem dersanesinde öğretmenlik yapan bi arkadaşımı ziyarete gittim. etüt mevzusu var. eski femciyim, sınavlarda falan liseli binlerin başında beklemişliğim var. geçtim bi sınıfa 1 saat sonra bizim arkadaşın işi bitince gidecez.

neyse 6-7 kişilik bi grup geldi. türkçeci daha gelmemiş. soruları varmış binlerin. eski hocalarımdan biri izzet çözsün gelene kadar dedi. bende hatrını kırmıym dedim. ama nerden bileyim bu huur çocuklarının fırlama olduğunu. efendi gibi soru çözeceğiz sanıyorum.

ben karadenizliğim. burnum uzun dıbına koyayım, şiveli konuşuyorum. bunlar paso dalga geçiyo. bir tane ibine var, kerem diye. ben ne dersem bişey buluyo gibimin kurma kolu. bişey bulmasada benim dediklerimi tekrarlıyor. neyse uyak mevzusu var türkçede. bi şiir var, orhan veli'den. tahtaya yazarken bilir misiniz dedim. garipçiler falan diye.

bu huur evladı, garipçi ne hoca garip mi satıyolarmış ehehehee dedi. tabi sınıftaki yancılarda gülmeye başladı bin kuruları. susmuyolar 10 saniye kahkaha attılar amın evlatları.

döndüm yavaşça. garip gibiyolarmış dedim. çocuğun sağ tarafına felç indi. seneler sonra cevahir alışveriş merkezinde o sınıftaki çocuklardan birine rasladım. tanıdı beni. ben onu çıkartamasamda. anlattı kısaca. herifin adı garip kerem kalmış. hala garip kerem diyorlarmış. beter olsun pekekent.

bitti.