1. 26.
    0
    hızlı bir hareket ile yerimden kalktım. sandalyeyi eski haline getirdim. salona döndüm. kimsenin suratına bakmadan bahçeye çıktım. arka tarafa doğru gittim. orda tek dostum, canımdan çok sevdiğim köpeğim vardı. yanına çömeldim oğlumun. anlamıştı sanki durumu.her zaman kıpır kıpır olan oğlum şimdi başı yerde yanıma kıvrıldı. okşadım, dakikalarca sevdim onu.oda biliyordu sanki, ellerimi ara ara yalayarak sevgisini gösteriyordu sanki.zor tutuyordum kendimi.bu durumu dramatize etmek istemiyordum.ama kötüydü, içinde bulunduğum durum acıtıyordu. yerden kalktım, pantolonumdaki tozları silkeleyip son bir kere kafasını okşadım oğlumun. bağçede dolanmaya başladım. koskoca bahçede volta atıyordum. yapıcak hiç birşey gelmiyordu aklıma. bildiğim tek şey herkese uzak olmak istiyordum o an.yalnız kalmam lazımdı.

    saat çoktan 21:00 olmuştu. içeride film hazırlıkları başlamış olmalıydı. çocukluğumda akşamları karanlıkta yine böle saatlerce gezer, ara ara o zamanlar boyum yetmediği için mutfak cdıbına tırmanır evdekileri izlerdim. hoşuma giderdi onları dışardan gizlice izlemek. huzur bulurdum. yine mutfak cdıbına gittim.bu sefer boyum yetiyordu. kuzenim ve kız içeride yan yana oturuyorlardı. hepsinin elinde ince belli çay bardakları vardı, çay içiyordular. kapı girişinin merdivenine oturdum. kafamı elleriin içine aldım.tam o an kapı açıldı. kardeşimdi."abi ne yapıyorsun"dedi.
    ···
   tümünü göster