1. 1.
    0
    2-3 dakika kadar bekledik onu. motoru kapatmamıştım bile.sol dirseğimi kapıya koymuş sol yanağım avcumun üzerinde düşünüyordum. kız kardeşim arada bir havanın soğukluğu ile ilgili bir şeyler diyor bende ghıhı ibi mırıldanmalarla geçiştiriyordum. apartmanın kapısından görülen karanlık birden aydınlandı.o geliyordu. ağır olan çelik kapıyı zorlana zorlana açtı. hızlı adımlarla arabaya gelerek kapıyı açtı. kız kardeşimin " aldın mı ?" sorusu üzerine "aldım. birde belki sizde kalırsam diye giyecekte aldım " diyerek çantasını kız kardeşime gösterdi. kardeşim " kalıcaksın hayatta bırakmam ! " demesi üzerine kız kendini tutamayarak sesli bir kahkaha patlattı. ağzı kulaklarındaydı. artık kendini tutamıyor, gülmekten konuşamıyordu. kardeşiminde arada sesi geliyor, oda gülüyordu. tekrar içimi bir nefret sardı. kuzenimden hoşlanıyordu emindim, bütün yol boyuncaa da bunu konuşmuş olmalılar, şimdide onunla aynı evde kalacağı için mutluluğundan gülüyordu.

    içim öfke le dolmuştu. gözlerimin ardındaki yaşları hissedebiliyordum.bu sırada eve dönmemize 15 dakikalık bir yol kalmıştı. artık onların seslerine bile kulak vermiyordum. öfkeliydim.daha 1 saat önce tanıştığım bu yabancı tarafından aldatılmış gibi hissediyordum. kuzenim aklıma geldikçe içimden ona küfürler ediyordum. keşke gelmeseydi !
    ···
   tümünü göster