metrobüs deki amlının yediği ibretlik ayar

geçen akşam metrobüsteydim (evet fakir binim) 2 tane huur bindi. kilolarının toplamı 300 dü amk. nereye oturalım, nereye oturalım heyecanına girdiler.
karşımda ilerdeki koltuklardan birinde tek kişilik boş bi yer vardı. oraya yöneldiler, sonra bi baktım kikir kikir geri döndüler.
biri diğerine: niye oturmadın ? dedi
diğeri : adamın gözleri şaşıydı (böö gibi bişey yaptı gülüştüler filan, sessiz olduklarını sanarak )

baktım karşıdaki dayıya, evet gözleri şaşıydı, gariban kendi halinde oturuyordu. dıbına koduklarım evet adam şaşı, olabilir allah yardımcısı olsun ama zeka özürlü değil sizin gibi vs. karılara içimden bildiğim bütün küfürleri okudum.
bunlar yakınımda ayakta gittiler, iğrenç iğrenç muhabbetlerine istemeden kulak misafiri oldum. yol boyunca onu bunu çekiştirdiler. bi de fil gibi dıbına koduklarım kendileri güzeller sanki millete tak attılar. nevrim döndü sinirden amk.

derken bi kaç durak sonra dayı kalktı kapıya yöneldi, inecek.. bunlar gene kikir kikir.. bi yandan dayının kalktığı koltuğa oturmaya yöneldi teki..
ve o esnada ilahi adalet vuku buldu..
metrobüs durağa gelince ani bi duruş yaptı, bu oturmaya giden fil bi uçtu dayının yanında teğet geçip kafayı direğe çarptı. bi başkasının kucağına düştü.
arkadaşı koştu ayy ayyy.. filan dayıya dedi niye tutmadın amca
ve dayı milenyumun lafını koydu : şaşıyım ben, çift gördüm arkadaşını!

var ya, ömür boyu karı gibmek, 31 çekmek, en lezzetli yemeği yemek vs.

hiç biri o an, dayının cevabı kadar orgazma ulaştırmamıştı beni.