kanseri siktim attım soruları alayım

@426 yok panpa zütürmedim.

ümraniye aöf ye gidenler bilir.iki tarafı var. solda kayıt yaptırılan yer, kızların hepsi o tarafta kalıyor. sağda da biz amelelerin oldu yer. yani kitap alınan yer..bi tek kayıt döneminin son haftası hareket vardı o kadar. sonrası iddaa oynamakla geçiyordu. neyse ben hemen hemen her akşam arıyordum sibeli. konuşuyorduk.onu özlemenin dışında herşey güzel gitmeye başlamıştı. aradan iki hafta geçti. gece ben yine aradım sibeli. açtı telefonu ben seni arayacağım müsait değilim şimdi kusura bakma dedi. kapattı.benim aklıma kötü bişey gelmiyordu hiç..o gece aramadı beni. kafamın içine ufak ufak düşünceler fısıldamaya başlamıştı ama... evet kocası gelmiş. ertesi gün öğlen aradı beni o zaman öğrendim.

- umarım bi sorun çıkartmadı sana?
- yok yok. şimdilik bi problem yok. merak etme. dedi..
- ne zaman gidecekmiş peki? diye sordum.
- haftaya gider herhalde.bu akşam evrakları verip imzalamasını isteyeceğim. yarında notere gideceğiz. umarım kaçmadan halledebilirim. dedi..
- inşallah bir an önce hallolur. senden haber bekliyorum. dedim..

derin bi nefes aldım içimden..şu iş bitse de bi rahatlasak dedim kendi kendime. neyse.işe git gel öyle geçiyordu zaman. ümraniyeli panpalar kızmasın ama hiç sevemedim ben orayı.iş çıkışı kadıköye geçiyordum hemen. orada da bi arkadaş vardı mağaza müd. yapıyordu hani şu dandik marka kot elbise kıyafet satanlardan birinde. çalıştığı dükkana gidiyordum iş çıkışıda takılıyorduk beraber eve dönüyorduk. sibelle de konuşuyorduk akşamları.ben artık sabırsızlanmaya başlamıştım.ha bugün ha yarın derken bir gün telefonu kapandı...
bir daha da açılmadı o telefon...

ulaşamadım iki gün. deliye döndüm. başka bi numara da yoktu onunkinden. sonra hastaneyi aramak geldi aklıma. aradım.dördüncü müydü beşinci miydi. ardarda arayınca sonunda arkadaşına ulaştım.o gün hastanede yanında olan hani hırkasını almış olan vardı ya..işte ona ulaştım.ve acı gerçekle o gün yüzleştim.. gitmişti... o arkasından sövdüğü nefret ediyorum dediği hergün lanet okuduğu o.ç. ile birlikte gitmişti belçikaya.. hiç bir şey söylemeden.. hiçbirşey hissettirmeden gitmişti...
birsürü pişmanlıklar yaşadım o dönemde onunla ilgili. keşke şöyle yapsaydım. keşke şunu yapmasaydım vs. vs. yeri geldi öfke duydum yeri geldi ağladım.ama şunu biliyorum o kadar badire atlattım yaşadığım hiçbir şeyde bu kadar acı çekmemiştim. fena koymuştu bana bu..