bir insan ömrünü neye vermeli panpalarım

birincisi, maddiyatta gözümüz olmamalı diye bir şey yok. paranın egemenliği altında yaşıyoruz. bu yüzden ilk önceliğimiz "bir şekilde" (bu, etik ya da etik olmayan bütün yollar demek) para kazanmaktır. ikincisi: burada biraz geçmişe dönmek istiyorum. antik yunanistan'da ılık bir yaz akşamıydı. aristotales denen pekekent yemeğini yemiş, terasa çıkmış, bi yandan ot sararken bi yandan gökyüzüne bakmaktaydı. yıldızlara bakıyordu, belki de bir yaratıcı figürüydü aradığı. özetle: felsefenin doğuşu. lise felsefe derslerinden anımsayacağınız gibi, yaşamda belli bir servete ulaşan insanlar daha soyut şeylerle uğraşarak felsefeyi ortaya koymuştu. işte bizim de amacımız bu olmalı. şahsen bir-iki hafta kadar önce evrenin sebepsiz yere "oluşmuş" olabileceğini fark ettim ve buna kafa yormaya karar verdim. tabi, bunun için, yani evreni anlamak için seyirci olmak yetmez. olayın bizzat içinde olmak, onu yaşamak gerekir. sonra fizik okumaya karar verdim. klagib fizikle başlayıp kuantum mekaniğine kadar ilerleyecektim. sonra fark ettim ki, fizikçi olursam beni soyutsal olarak tatmin edecek bir şeyle meşgul olacağımı, ama hayattaki önceliğim olan para kazanmayı es geçeceğimi fark ettim. sonra inşaat mühendisliğine devam edip para kazanmaya, mezun olunca da artık başımın çaresine bakmaya karar verdim.

gördüğünüz gibi binler, benim amacım bu: evreni anlamak. ve bu yolculuğa çıkarken tanrının varlığını aramamayı umuyorum.

değerli vaktinizi ayırıp okuduğunuz için sağolun binler.

hadi eyvallah.