bir aşk öyküsü

bu çok
yoğun duyguların etkisiyle bazen
mutluluktan bulutlara kadar
çıkıyorduk, bazende o küçücük
kalplerimize sığdıramadığımız ve
bi türlü anlamadığımız hisler
dünyasında sebepsiz yere ağlıyor
gözyaşlarımızı birbirimize hediye
ediyorduk, belki size saçma
gelicek ama birbirimizi ilk
gördüğümüz günü anlatmıştım,
ondan sonraki ilk buluşmamızda
biraz konuştuktan sonra bi ara
göz göze gelmiştik, ve daha ne
olduğunu anlamadan ikimizde
sebepsiz yere birden ağlamaya
başlamıştık, hemde ne ağlama
sanki hiç bitmeyecek gibiydi göz
yaşlarımız, işte o günden sonra bir
daha birbirimizin yüzüne uzun
süre bakamadık, hatta çoğu
zaman sırtlarımız birbirimize
dönük otururduk, bir gören olsa
bize gülerdi heralde, ama elimizde
değildi ki bakamıyorduk işte,
ama ne olursa olsun çok
mutluyduk, artık ne güneşin
doğuşunun, ne çiçeklerin
kokusunun, nede kuşların aşk
şarkılarının farkındaydık, biz
birbirimizde kaybolmuştuk, taki bi
akşam bizim evin zili uzun uzun
çalana kadar