gassal adlı altın portakallık senaryom

part 1

13 Eylül 1961...
27 Mayıs ihtilalinin üzerinden aşağı yukarı 1 sene geçmiştir. Ülke üzerinde halen kül renginde gri bir sonbahar hakimdir... sokakta dökülen yapraklardan oyun oynamaya çalışan çocuklar, kanlı ihtilalin izlerini taşıyan babalarının kırışık yüzlerine inat bembeyazdılar...

O çocuklardan Kemal'in babası olan Nedim bir camide gassal(ölü yıkayıcı) idi. Kesinlikle bunu bir meslek olarak görememiş ama hayat şartları, yoksulluk bu işi seçmesine zorlamıştı.

17 Eylül 1961...
Sıradan bir gün gibi gözüküyordu. Kahvaltıda biraz zeytin biraz peynir, bol miktarda kuru ekmek. Kemal ile birlikte karınlarını doyurmaya çalışırlarken kapı çaldı...

iMAM : (Telaşla içeri girer) Nedim! olanları duydun mu?
NEDiM: Hayır ne oldu ki?
iMAM : (Telaş yerini üzüntüye ve göz yaşına bırakır) Onu asmışlar
NEDiM: Kimi!
iMAM : Adnan Menderes!

Nedim bu haberi alır almaz sandalyenin üzerine oturur, başını iki elinin arasına koyar ve ağlamaya başlar.