lakers boston maç skoru tahmininiz

ölümcül mutsuzum be sözlük..
uykunun en tatlısına dalarken, birden boğulacak gibi yataktan kalkıp bunları hüngür hıçkır yazacak kadar..
bir yandan yardım et diye bağırmak isterken birilerne,bir yandan o kadar yorgun yavan ve aynı ki kalbimdeki çığlık... can havliyle, ki sanki yazmasam ölürmüşüm gibi boğazımdaki düğüm şu an, bu kalp acısını sanki bi yaşama içgüdüsüyle, sanki ağlayıp anlatıp yorulup unutup uyuyabilirmişim gibi, ve en ciğerimden tüm bunları anlatmaya hem kimseleri değer görmeyip hem de şu hayhuyun içine darmadağın saçma sapan rafların osuruktan itirafların arasına atıp kaçmak, sanki bir görevi yerine getirir, sanki en dibimi görür ve hayatla restleşir gibi, nolur bitsin artık der gibi..
kalbim o kadar üstüste, minik minik çatlaklarla kırık, o kadar yorgun ve bezgin ki kırıkları yapıştırmaya elim varmıyor bi türlü. görüyorum, çok şey söylemek ve az da olsa kendi kendimin saçını okşayabilmek istiyorum. çok fazla hesap sormak ama bir yandan da ebediyen susmak istiyorum, öyle bi dönüşsüz sanki artık yollarım. işin aslı şu gece, şu dipsiz kuyuda öyle otururken gerçeğe aymak; ki en ağırı aslında özür dilenmeye bile layık olmamakmış, bırak kırıkları tamir etmeyi, şu yığını kaldırmaya bir el atan bile olmamış,ne kadar acı ne kadar değersizizm şu an.öyle bi noktaymışım herkeslerin arasında, canı yanmaz, yansa da umurda olmaz alelade bir faniymişim..
ve işte sızlanmalara da içten içe gelen aynı cevap, herşeye sebep sen kendinsin, nedenini tam anlamasan da.en suçlu sen kendinsin ve beklemeye adadığın şu aptal ömrün. sevgiyi beklemek, hayatı beklemek ve beklerken gerilen sinirle kendine sardırışın .yeterince güzel olamayışın yeterince akıllı ve hatta yeterince şanslı, yeter miktarları aramaya adanmış mide sancılı günler geceler. sevmediğin bir hayata direnişin, sevmediğin bir iş, lanet ev aile düzeni, sıyırdım derken geri dönüşün, dört duvar arasına kısılıp kalışın.. son beş yılının özeti, "yanlış" tı. bunu öyle derinden öyle yana yana hissediyosun ki, o kadar kritik hatalarla dolu, şu taktan konumuna varmış hayatın. mutluluğun nerde olabileceğine dair hafiften bir sezgin varken köpek gibi korkuşun, geri adım atamayışın.. nasıl döneceğini bilemeyişin, yabancı bi hayatta gün dolduruşun, ben bu değilim, bunları söyleyen ben değilim, ne kadar da çok kurar oldun bu cümleleri. hayal bile kuramaz, hiçbişeye inanamaz oldun, nasıl da yavan ve yalan günlerin... uyur uyanık, kalbin doğru dürüst çarpmadan bitiriyosun günleri. ancak rüyalarında yaşamasına izin vrdiğin o başka hayatların lanetiyle ağırlığıyla dolusun. kocaman, hiç olmadığı kadar kocaman belki, nefret ve sıkıntıdan örülü harenle kuyruğu dik tutmaya çalışıyosun. çalışıyor, sosyalleşiyor, hiçbişey yokmuş gibi kocaman gülerek içten içe çürüyorsun.
ölümcül mutsuzsun.
ve değişen hiçbişey yok..