derdim çok diyen piçler ibret alsın vol2

şimdi hala eskiide yaşıyorum ben, kendimi asla tam sivil olarak göremiyorum. öyle yetişmedimki ben amk, nasıl uyum sağlayayım. ortada kaldım ne askerim ne sivilim her gece anılarla boğuşup uyumaya çalışıyorum. her gece rüyamda görüyorum eski günleri. orada en keyifli şey sigara içmekti tuvalette etüt odasında falan gizlice sigara içmek şahaneydi. hele de yemekte nohut pilav falan varsa yanında salata olurdu mercimek çorbasıyla beraber, bi de ayran. o yemeği yedikten sonra ayranla (dost ayran) bi muratti yaktığın zaman işte dünyanın en keyifli insanı sensin. yer gibi içerdim sigarayı amk.

ama şimdi dışarda yakıyorum söndürüyorum yakıyorum söndürüyorum kimsenin gibinde değil, bi esprisi bi anlamı kalmadı yani sigaranın. bıraktım ben de bi aydır baya rahatım.

bu da benim hayat hikayemdi beyler. yine aklıma gelen bi anım olursa belki buraya eklerim. hadi hoşçakalın.