derdim çok diyen piçler ibret alsın vol2

daha girer girmez ağlayarak geri gidenler var amk gördükçe insanın morali bozuluyo noluyo lan diyosun. o ilk 20 gün çok zor geçti intibak resmen ölümdü. bi de okul dağın başında amk üçüncü dördüncü katta anca şehri görebiliyosun. akşamları şehrin ışıklarına bakarak çok iç geçirdik şimdi millet dışarıda serbest, kimbilir kaçıncı karıyı domaltıyo kaçıncı şişeyi yuvarlıyo altında arabası, biz de burda hapishane gibi dağın başında yaşıyoruz diye. sonra üst sınıflar geldi yemin töreni memin töreni derken dersler başladı o zaman zaman biraz da olsa akmaya başladı.

ilk izne 3 ay sonra ramazan bayramında gittik 4 gün. 2 günü yolda zaten. okulda toplu otobüs tutuyorduk o zamanlar son sınıflar otobüs firmalarıyla işi ayarlardı biz topluca giderdik aramızda yabancı olmadığından çok kıyak geçerdi o yolculuklar piştisine papazkaçtısına otobüste sigara votka içmesine kadar. indik aştide ama sanki yüzyıllar öncesinden kalma bi anı gibi geliyo bana ankaranın havasındaki o hafif ayaz kokusu, o binalar, o insanlar o ego otobüsleri sanki önceki hayatımdan kalmış amk. 3 ay o kadar uzun sürmüştü ki. eve geldim ayakkabıları çıkardım o halıya ayağım değince ben resmen uzaydan gelmişim gibi hissettim. o kadar yabancı geldi ki bana halının o tüyleri falan amk üniformamı çıkarmadım elimi cebime attım evde elim cepte geziyorum kendime inanamıyorum. eli cebe atmak suçtur askerlik yapanlar bilir. bayram ziyaretleri başladı ben anlamıyorum değişikliği ama gelen misafirler bana bi bön bön bakıyo. bi tedirginlik bi "nolmuş la buna" ifadesi var yüzlerinde ben sonradan farkettim mahkeme duvarı gibi bi surat ifadesiyle oturduğumu o bayram.