siktim roman oldu toplanın

dersaneden çıktım dükkana geldim. ailemle yemek yedik saat 7 ye kadar. yedi de beyzayla başladık konuşmaya 9 da bitirdik. "karıcım benim artık ayrılmıcaz artık hep aynı okulda olcaz her sabah birbirimizi görcez sakın heycan yapma" falan filan rahatlattım ben bunu. nihalle 9dan 11e kadar konuştuk. çok panikti heycanlıydı. bide bu tm okurken son sınıfta ekim gibi sözele geçti sözel çalışmaya başladı o yüzden umutsuzdu. ben buna "şöyle zekisin böyle akıllısın sen yaparsın seneye istanbul ünideyiz söz veriyorum" falan diyerek rahatlattım. saat 11 den 12 ye kadar da tuğbayla konuştuk. o da lise 2 de 3 de çalışmadığı için umutsuzdu. "aşkım seneye istanbuldayız bak kendni düşünmüyosan beni düşün heycan yapma olumlu ol" bilmem ne diye bunu rahatlattım. 1 e kadar da kendme telkin verdim yattın uyudum sabah 7 de uyandım