hayatımı annlatıyorum piçler

neyse binler ve benim gibi daima bin kalacak olanlar;
bi gün çakma kuzenle ben evden çıktık işte otobüse binip okula gittik her zamanki gibi. kuzen de o benim aşık olduğum kız ile aynı sınıftaydı. ulan diyodum kendime acaba söylesem mi kuzene. ne biliyim en azından bi konuşsa kızla aramızı yapsa. bi yandan da korkuyordum. ama nedenini bilmediğim bir korku bu. o kızdan önce hayatımda sadece bi kıza aşık olmuştum -şu anlattığım kız işte amk- yani bi hayal olarak görüyordum o kızı. hayal dıbına koyim hayal işte. çok uzak bi hayal... çocukken de geceleri hep aya bakardım. aya bakmayı o kadar çok severdim ki. hep bi gün o ayın yanına gitmek istemiştim. o hayal ne kadar uzaksa, o kız da o kadar uzaktı bana. ama uzak mıydı ki?? kuzene söylesem bizi bir araya getirir miydi... aya gitmek kadar heyecan ve korku verici bi durumdu bu