işi bırakacağım çok sıkıntıdayım yardım

o gün ilk defa ciddi olarak, bana yazık değil mi diye düşündüm. arkadaşlarım da benim durumumdaydı. onların da sıkıntıları vardı ama hiçbir zaman grupsal düşünme konusunda başarılı olamadım.ben her zaman kendi başıma geleni önce düşündüm.ilk zamanlar bu işte başarılı olamayacağım diye üzülüyordum. sonraları kendime üzülmeye başladım ve bu daha kötüydü. ailem o güne kadar bana birçok şey yapmıştı, hala da yapıyorlardı. arkadaşlarım benim aileme verdiğimden daha fazla başarıyı ailelerine veriyorlardı. fakat ben sorguluyordum, sanırım sıkıntı da buradan çıkıyordu. sistem bizi öldürüyor, insan olma hakkımız yok. üzerimize düşen görev yok olmak gibi düşünceler zihnimde anaforlar oluşturuyordu. birkaç kez düşüncelerimi ailemle ve arkadaşlarımla paylaşmaya çalıştım. aile tarafından gelen tepki, bunun gençliğin verdiği idealistlikten ileri gelidği, henüz kendi ailemi kurmadığım için bu tür şeyler düşünmemin normal olduğuydu. arkadaşlarımsa genelde ne demek istediğimi anladılarsa da üzerinde durmadılar. onlar için önemli olan aydan aya maaşlarını almaktı.