gececi tayfa toplanın dinleyin

bu günde aynı şeyler oldu beyler, ama bu sefer çok daha farklı. babam tüm salonları satıp, benim okul masraflarım için hayli yüksek bi miktar bırakıp gibtir olup gideceğini söyledi. eve gelip aklını kaybetmiş bi şekilde benim paramı verin diye bağırıyodu. uykudan fırladım gene anneme bağırıyo. çıldırdım sinirden elim ayağım titriyo ama hiç bişey söylemiyodum. odada kavga ediyolardı odanın ucundan anneme gözüktüm, burdayım bişey yapamaz sana dercesine. babam anneme vurmaya falan kalkışıyodu hiç sesimi çıkarmıyodum. sonra babam arkasını döndü beni gördü.

"hani o filmlerde izlediğiniz kumarcılar vardır ya iyice onlara benzemiş, bilincini-aklını kaybetmiş, saç baş incin leş gibi sigara kokmuş" aynı onlar gibi olmuş. hala paramı ver diye bağırıyo. hiç sesimi çıkarmıyorum bi kelime dahi etmedim. sonra çıktı merdivenlerden inerken o sinirle "hala kumar taku yiyosun" dedim. kapıyı kapatışım herhalde karşı binadan duyulmuştur. herneyse 5 dk sonra geri geldi eve. annem kapıyı açtı. iyice çıldırmış.

sanki sokakta bilinç sıfırlama makinesi var ona girmiş çıkmış gibi. uzun bi süre süren kavgadan sonra hiç sesimin çıkmayışı hayri alamet değildi babaya el kaldırımaz heleki şeker hastalığı yüzünden elden ayaktan düşmüş birine elim kalkmazdı. bana hala para ver diye bağırıyo beni çıldırtıyodu. yapmadığım şeyi yapıp tuttum babamı, bin kovar gibi odaya fırlattım. "sonra geri geldim oturdum. -not: gülmeyin beyler o sinirle bu kadar saçma bişeyi yaptım- " artık ben durmam diyo gidicem diyo memlekete manisaya gidicem diyo. bana 300 lira verin daha da hiç bişey gibimde değil. annem oğlun nolcak falan dedi. giberim oğlunu tüm okul masraflarını yatırıp üstünede 50 milyar bırakıcam dedi.

gene bişeyler oldu stresten hatırlamıyorum babam gitti beyler.

ne yapıyım ben şimdi?