depresyonun bokunu çıkartanlar gelsin 2

panpalarım bende buraya döküleyim biraz.

üniversite 1. sınıf 2. döneminde başlamıştık kız arkadaşımla. Bu sene mezun olduk ve nişanlandık. O atandı ve çalışıyor, ben atanamadım. Şu an ayrılma noktasındayız panpalar. Bayramı zehir gibi geçirdim, kendimi kandırıyorum vazgeçireceğim ayrılmaktan diye. Her konuştuğumda sesi inanılmaz soğuk geliyor bitti derken. Boş mesaj dahi atmıyor. Bende mesaj atmayı, aramayı bıraktım. Yanına gideceğim konuşmak için ama kendimi hazır hissetmiyorum. Gidersem ve sıvarsam yüzüğü elime verecek çünkü.

Kendimi hazırlamaya çalışıyorum yokluğuna ama nafile. Her yerde onun anısı var amk şehrinde. incide vakit geçirerek zamanımı öldürüyorum anca. Geleceğimi ona göre planladım beyler. Herşeyimi ona göre ayarladım. Onu daha iyi yere aldırmak için yüksek lisansa kastım ve kazandım. Seviyorken ayrılmak ne koyuyor lan adama. Şarkı dinleyemiyorum. Biliyorum o vurucu melodileri dinler dinlemez öleceğim.

Ben ne yapayım panpalar?