1. 351.
    +12
    (bkz: #63038906)
    Hacım çok güzel yazmışsın tıpkı benim yaşadıklarım. Aynı buhranlı dönemleri ben de geçirdim, kullanıldım, kendi kendimi ve yeterliliğimi yargıladığım günlerim oldu. içimde bir eziklik duygusu, özgüvenimi kaybettiğim zamanlar oldu. Sonra toparlandım, bu looser olmak bana göre değildi. Bir dönem Önüme geleni gibmeye başladım ki, bu acıyı unutabileyim. Tercih edilmeyen erkek olmanın, yani şu kaybeden-ezik-looser olmanın acısını ancak gibişmek geçirebilir. Yaşadım ve gördüm.

    Ama şu da bir gerçek @274'de ki arkadaşında dediği gibi bin olunmaz, bin doğulur. Bizim gibi anadolu çocukları ne yaparsa yapsın, o senin bahsettiğin ozan gibi muallaklere kavuşamaz ki buna ne mantığımız ne de vicdanımız el verir. Şimdi param, arabam ve çok şükür iyi bir işim var. Şu ara çevremde güzel birkaç tane kız mevcut, istesem çok rahat kandırıp gibebilirim ama inan sonrasında o zavallıların düşeceği pgibolojik sıkıntıyı düşünüp acıyorum ve yapmıyorum. Kendimi o kızların yerine koyup vazgeçiyorum. Ama ne oluyor gene biz kaybediyoruz amk. Ne yapacağıma, nasıl davranacağıma hala karar veremedim. Bundan daha berbat bir duygu olamaz.

    Hikayeni takip edeceğim, fazla uzun tutup da yorma bizleri. Saygılar...
    ···
   tümünü göster