aylarca üzerinde çalısıp tamamladığım film

Korkuyla kapıya baktı. içeri uzun boylu sarışın bir delikanlı girdi. Elinde siyah bir çanta vardı. Tanıdık gelmişti Timur’a bu delikanlı. Cebindeki aile fotoğrafını çıkardı hemen. Evet bu fotoğraftaki delikanlıydı. Genç adam sıcak bir tavırla;
-Uyanmışsın baba. Bende sabahın erken saatlerinden beri işteydim. Bir fabrikanın kalite kontrol bölümünde işe girdim.Sen böyle bir hastalığa kapılınca herşey benim üzerime kaldı.
-Hiçbir şey hatırlayamıyorum. Hafızam yerinde değil. Korktum gerçekten çok korktum.Sen benim oğlum musun?
-Elbette baba.
Adın nedir?
- Teoman baba Teoman. Biliyor musun her gün sana kim olduğumu yeni baştan açıklamak zorunda kalıyorum.
-Peki ama bahsettiğin hastalık? Hastalığım nedir?
-Mmmm.. tabiki hatırlamıyorsun zaten hergün olan şey alıştım artık. Baba trafik kazası geçirdin sen ve hafızanı kaybettin. Sana ben bakıyorum ama bakıcam tabiki sen senelerce bize baktın. Şimdi sıra evlatlık görevimi yerine getirmede.
-Peki ya annen, karım o nerde? Evin kapısı niçin kilitliydi?
-Baba annem öldü ne yazık ki bir hafta önce. Senin bu durumuna dayanamadı. Bunun ölmekle yaşamak arasında hiçbir fark olmayacağını savundu ve intihar etti.