nasıl piç oldum anlatıyorum

mesajı gönderdim, nihayetinde inceldiğim yerden kopmuş, ilk defa bu kadar net, bariz bir şekilde ona olan hislerimi paylaşmıştım onunla. tamam belki samimiydik, takılıyorduk filan ama, hiç bu şekilde söyleme cesaretinde bulunamamıştım düşündüklerimi, hep ince bir ima ile, ufak laf oyunlarıyla bir şeyler yapmaya çalışmış, ancak %90 görmezlikten gelinmiştim.

ama bu kez öyle olmadı, diyorum ya, silahımı da, zırhımı da, gururumu da bir kenarıya fırlatmış, dimdirekt, hesapsızca, plansızca söylemiştim işte.. vücudumun rahatladığını hissediyordum.. gevşeyen kollarımı yatağın iki yanına açtım, artık ben üzerime düşeni yapmıştım beyler.. keşke demeyecektim, ne olursa olsun..

eğer bu iş olursa, çok da iyi olacaktı, dünyanın en mutlu adamı olacaktım,
ama olmazsa da, çekeceğim acıya rağmen içimde ukte kalmayacaktı.. geriye dönüp baktığımda, içimi kemiren "ah vah" larım olmayacaktı..

şimdi ateşten top onun ellerindeydi ve o güzel elleriyle, yazgımı belirleyecekti.. bilmiyorum başka ne denebilirdi? ben seni seviyorum demeyi pek beceremezdim zaten..en yakın o sözcükler çıktı ağzımdan..

gülümsediğimi hissettim.. hafiflemiştim..karanlığın içinde, onun, belki de birlikte geçirdiğimiz tüm zamanlara bedel o cevap mesaıjı beklerken telefonum titredi,

içimden güzel şeyler telkin ederek, pozitif düşünmeye çalışarak mesaj kutumu açtım,

ebrunun cevabı gelmişti..ilk bakışta bir paragrafla karşı karşıya olduğumu gördüm, bu iyiydi zira ciddiye aldığını gösterirdi,

ayşenin cevabını beklerken, öylesine göz gezdirme ve muhtemelen cevaplamamak üzere açtığım mesajda, ebrunun elinden, beni oldukça utandıran şu satırları okudum,