bu da benim hikayem

#246

gelen deniz'di. kapıda denizi gördüğümde yaşadığım şaşkınlık görülmeye değerdi beyler, tuhaf oldum bir an. o kadar bendi ki o aslında, kendi kendime kaldığım o 3 günde ekgibliğini duyduğum tek şey o'ydu. o an anladım ki, deniz'le olmasa bile duru'yla olmazdı. gerekirse ikisini de hayatımdan çıkartırdım ama deniz'e bu kadar aşıkken, deniz'i bu kadar seviyorken hala başka bir kadınla olmam ona haksızlık olurdu. ben kafamda bunları düşünürken deniz daha ben davet etmeden içeri girdi. montunu çıkartıp yatağın üstüne oturdu ve bana bağırmaya başladı.

-neredesin sen kaç gündür, telefonun kapalı arıyorum mesaj atıyorum mail atıyorum! korktum sana bir şey olduğu için.
-neden gittin?
-nereye gittim?
-neden terk ettin beni? neden izmire gelince haber vermedin? deniz neden şu an buradasın?
-çünkü seni hala seviyorum salak.

sonrası nasıl oldu, ilk hamleyi kim yaptı, kim kimin tenine ilk dokundu... uyandığımda deniz yanımdaydı, sanki hiçbir şey olmamış gibi, gitmemiş gibi...