ortaçağ

dördüncü ve sekizinci yüzyılları arasındaki dönemi batıda karanlık çağ olarak adlandırılan çağdır. bu düşünce dünyaya avrupa merkezli bakmaktan kaynaklanan önemli bir yanılgıdır zira avrupa'nın karanlık çağı, doğunun en parlak dönemidir.
hz. muhafazid'in ölümünden iki asır sonra ortaçağın bağdat'ında, beytülhikme adı verilen üniversitede pek çok dilde yazılmış bilim, tıp ve felsefe eseri arapça'ya çevrilmeye başlanmıştır. islam dünyası, bilim adamları, düşünürleri ve zengin kitaplıklarıyla dünyanın uygarlık düzeyi en yüksek toplum haline gelmiştir. öyle ki, yunanca asılları bulunamayan aristoteles ve platon gibi filozofların eserleri, arapça'dan çevrilerek okunmuştur.
bilim tarihidisiplininin kurusucu kabul edilen george sarton, bilim tarihine giriş kitabında, her yarım asırı o dönemin en üstün bilim addıbının adıyla değerlendirmiş ve 350 yıllık insanlık tarihi, cabir bin hayyan, harizmi, razi, mesudi, ebu l vefa, biruni ve ömer hayyamla anılmıştır.
ortaçağ'ın ozanları bağdat'ı: "yerleri gülsuyuyla yıkanmış, yolların tozu ise mistiktir. yeşillik ve çiçeklerle doludur bağdat ve ötüşen kuşların sesleriyle dolar hava. lutlar cıvıldar, flütler ahenkle şakır ve şarkı söyleyen hurilerin gümüş sesi, yeşilliklerle coşmuş koca bahçelerin ortasındaki sarayların pencerelerinden uyum içinde alçalıp yükselir" şeklinde tasfir etmiştir.

evet liseli atayıslar eksileri alayım *