1. 26.
    0
    şöyle ciksenimi geçmişim. deniz kıyısındaki evimin sofasında sallanan sandalyemde oturuyorum. rüzgar benim sallantılarımla doğru orantılı esiyor.

    bir cıgara yapmışım, başım duman. gözlerim alabildiğine ufka doğru. sırasıyla bütün sevdiklerimi görüyorum denizin üzerinde birer silüet olarak.

    son bir nefes çekiyorum zarifeden. dumanı üflerken kayıyor gözlerim. o silüetlerin arasına karışıyorum usulca.

    acısız. korkusuz. gürültüsüz.

    sakince yani.

    bütün bu debdebenin ortasındaki iflah olmaz hayatıma inat, huzurlu...
    ···
   tümünü göster