günün fıkrası öldüm lan

yeter ya yeter dıbına kodumun cocugu yeter sıkerım senın gelmişini geç mısını sorduk mu ha sorduk mu elım ayagım tıtredı ya allahıma kıtabıma dıbını parçalarım senın

ben senin gibi adamın anasını avradını bacısını baldızını soyunu sopunu sülalesini silsilesini gelmişini geçmişini eşiktekini beşiktekini köpeğini kömecini dedesini yedi ceddini doğurtan ebesini ağlayan bebesini soluduğu havayı içtiği suyu yediği ekmeği sıçtığı taku kafasının tasını beyninin bardağını ırkını dilini cinsiyetini milliyetini hürriyetini cumhuriyetini sabahını akşdıbını öğleden sonrasını sabah seher vaktini akşam eşref saatini kafasındaki saçı arkasındaki kıçı elinin ayarını bahçenin hıyarını kıçındaki kıllarını boş boş geçen yıllarını şaşı bakan gözlerini kütürdeyen dizlerini memleketinin yaylasını safiyesini aylasını gözlerinin ferini alnının terini babasının kelini anasının saç telini bahar esen yelini düğünündeki gelini beyninin vakkumunu bahçenin zakkumunu tuttuğun kalemini ciğerinin veremini böbreğindeki taşı boynunun üstündeki başı orağını çekicini tüm tanıdıklarının hepiciğini giberim.