minibüste kaldırdığım hatun

bıraktığım biraz telefonu, uykuya dalmak istedim. dalamadım, onun silüeti gözümün önünden gitmedi bir türlü, kıvrandım kıvrandım. yok kardeşim uyumayacaksın diyor birileri işte. kalktım yataktan aldım elime telefonu, mesaj gelmemiş. oysa ki hayallerle bırakmıştım telefonu belki mesaj atar diye. neyse bi cesaret geldi. mesaj attım buna, vardınız mı evinize acaba? vardım vardım, senden mesaj bekliyordum dedi. içimi bir kez daha rahatlattı. yüzümü birkez daha gülümsetti. biraz konuştuk tanıma fasılları, ama aklımı yiyip bitiren bir soru dönüyordu. ulan hep telefonda mı kalacak bu muhabbet? ne kadar doğru olur buluşmamız? dersi mersi boşverdim, onunla konuşuyorum. en sonunda buluşma isteğimi belirttim olumlu karşıladı. o zaman yine kadıköy'de buluşalım dedi. tamam olur konuşuruz dedim. o günü de daha mesajlaşmadan bitirdik.