kıyıya vuruyordu cesetlerim

Dağevine gittik, yol boyunca birtek kelime etmeden;

-Burası neresi?
-Evin..
-Senin mi burası?
-Hayır, seninle benim..

Güldü ve öptü tekar beni..
içeri girdik ve sevişmeye başladık.
Ben , Todon Kalay!
öpüşürken asla gözlerini kapatmayan huur evladı!
yumdum gözlerimi ve bıraktım kendimi uçuruma..
Gözlerim kapalı olsa da gördüğüm tek şey yine Fulya’ydı..
Dudakları ruhuma dikiş atıyordu sanki ve ben daha bir yapışıyordum ona..
Kokusu, yumuşacık teni ve dokunuşu…
o kadar çok özlemiştim ki..
ağlıyordu hala ve biz sevişiyorduk..
Her yerine dokunuyordum, vücudunun her noktasında yaşayabilir her yerine tapabilirdim ben..

-Çok özledim seni..
-Bu kıvılcım dudaklar benim mi artık?
-Ya o ela gözler benim mi?
-Tepeden tırnağa…
-Çok seviyorum seni..
-Ben de seni birtanem…