kıyıya vuruyordu cesetlerim

Yasemin Cumartesi akşamı gelecekti ve benim evlilik teklifi planımı uygulamaya sokmam gerekecekti.
Çarşamba günüydü ve daha 3 günüm vardı aslına bakılırsa.
Bir gün önce Fulya ile görüşmemiz o kadar etkilemişti ki beni, arada dalıp gitsem de gün içinde resmen neşe saçıyordum.
Erkenden uyanmıştım ve çok dinç hissediyordum kendimi; Özge haklıydı demek ki..
Yasemin arada bir telefon açıyor onunla bile büyük bir keyifle konuşuyordum..
Çocuk gibiydim resmen, hastane koridorlarında pürneşe dolaşan kocaman bir çocuk..
Fulya evlenecekti ve ben bir gün önceki telefon görüşmemizi kutluyordum gittiğim her yerde..
Kimseye anlatamadım tabi bunu, en yakın arkadaşlarıma bile..
Daha önceden de bildiğiniz gibi hepsi ‘yanlış seçim’ olduğunu düşünüyorlardı Fulya’nın ve ben ‘doğru’ ile mutlu olan biri değildim..
Akşama kadar deliler gibi çalıştım, her zamanki köftecimde yemeğimi yiyip dağevine, mabedime döndüm..
Bilgisayarı açıp Fulya’nın yazdıklarını okudum tekrar tekrar.
Ertesi gün erken kalkıp öğlen yapacağım sunum hazırlıklarına başlayacaktım ve öğleden sonra da Yasemin’e evlilik teklifinde sunacağım yüzüğü alacaktım..
iki bira içip yattım; saat gece 1 gibi telefon çaldı; arayan Fulya’ydı..