kıyıya vuruyordu cesetlerim

-Merhaba
-Merhaba Fulya
-Fulya deme bana, madem buna cesaret ettik 4 yıl öncesine dön
-Kıvılcım dudaklım…çok özledim.. – bu cümle ağzımdan bir anda çıksa da tüm vücudum yanarken söylediğim soz sözler gibiydi –
-Neden böyle olduk biz? –ağlıyordu-
-Bunun cevabını bilmiyorum ve şu an düşünmek de istemiyorum..tek istediğim sesini duymak, uzun cümleler kur ne olur bana..
-Evleniyorum Todon, çıkıyorum hayatından belki de kendi hayatımdan da çıkıyorum ve o kadar çok özlüyorum ki seni.. engel olmaya çalıştım hep, unutmak için çok uğraştım ama imkansızdı, aynı senin gibi..
-Ben de pek farklı değildim ve unutulduğumu sanıyordum, karşına çıkmaya cesaret edemedim bu yüzden
-Hayır unutulmadın ve unutulmayacaksın ..
-Sen de öyle sevgilim..Son bir kez görebilir miyiz birbirimizi?
-Bu gece?
-Evet bu gece…
-Bunu yapamayız.. Lütfen ısrar etme , ‘evet’ demekten korkuyorum..
-Peki.. Aşk mıydı sence yaşadığımız ve yaşıyor olduğumuz?
-Bilmiyorum, ondan öte bir şey varsa, sanırım işte oydu
-Şu anda burada olmanı o kadar çok isterdim ki…
-Ben de..Daha fazla dayanamayacağım, o ela gözlerin hiç üzülmesin tamam mı?
-Bir dakika..
-Dııııtttttttttttttttt