kıyıya vuruyordu cesetlerim

Bir hafta Yasemin yoktu ve ben gidip iki tek atmayı özlemiştim tek başıma..
Her zamanki bara gitmek geldi içimden ama en son Özge ile orada karşılaşmıştık ve tekrar bunu yaşamak istemedim.
Küçükpark’a gittim, cafelerin olduğu sokakta yürümeye başladım.
Sağlı sollu cafelerde gayet mutlu görünüyorlardı üniversite öğrencileri, entersandır ki onları böyle gördükçe ben de mutlu oluyordum..
O günler geliyordu aklıma ve sonra Fulya..
Arkamda bir koşma sesi hissettim ve sonra omzumda bir el..

-Hey, nereye? – Özgeydi bu –
-Birşeyler içmeye
-eşlik edebilir miyim sana?
-Hayır desem ne değişir ki?
-Hiçbirşey..
-Gidelim o zaman..

Bir bara oturup iki bira söyledik; heyecanlı görünüyordu..
Ben ise felaketler silsilesine hazırlıklı..