bu sabah otobüs beklerken

bu sabah önce işe oradan da okula gitmek için otobüs durağında bekliyordum panpalar. her zaman ayakta beklerim otobüsü ve bir sigara yakarım sabahları.. yine aynı şeyi yaparken arkamı döndüğümde 80-90 yaşlarında çok yaşlı, yaşlılıktan beli bükülmüş, üzerinde 4-5 kat hırka, kazak giymiş bir teyze gördüm... önce tereddüt ettim ne yaptığı ile alakalı ama sonra dayanamayıp yanına gittim.. diyalogları aynen aktarıyorum.
ben; teyzecim napıosun burda...
teyze cevap vermedi, kulakları duymuyormuş...
ben; teyzecim bu saatte burada ne yapıyorsun ?
teyzem; otobüs bekliyorum, meydana gidicem, ekmek almak için dilenmem lazım...

zaten dayanamam böyle şeylere dıbınakoyduğumun yerinde..
teyze nasıl gideceksin derken ayakkabılarına baktım malesef ama belki de hayatınızda bir çok insanın hiç görmediği lastik siyah ayakkabılardan giyinmişti...
ben; teyze burada bekle, sakın otobüse binme, binme tamammı bak bekle beni burada.
koşarak bankamatiklere gittim. son 30 liramın 20 lirasını verdim teyzeye. aynı otobüse bindik ve ben okulda indim. o ise meydana gitti..

anlatacak bir şey var mı bunun üzerine bilmiyorum beyler. otobüste gözlüğümü gözümden çıkaramadım kimse görmesin ağladığımı diye.. kendi annemi, babamı, anneannemi düşündüm o durumda...
bu memleket o güzel insanlarına hak ettiği hayatı yaşatamıyor ise herkes bir yerler de hata yapmıştır beyler.

üzgünüm ama bazen çok sevdiğim, aşığı olduğum bu ülkeden nefret ediyorum. keşke çok param olsa, insanları mutlu etmek istiyorum sadece...

edit; yaş ilerledikçe, yani büyüdükçe zamanında annemize babamıza yaptığımz hatalar aklımıza gelsin. üzmeyelim lan onları. inanın bana en çok sevdiğiniz en aşık olduğunuz kadın bile,ne anneniz kadar sevebilir sizi, ne de babanız kadar bağışlayıcı olabilir.