bu başlıkta edebi eserler paylaşıyorum

rafa kaldırdığım bir hayatı yerinden oynatıyorum bu gece..
üzerinde biriken toz oranı,
neredeyse bütün bu kaldırıma birikenlerle aynı..

uzansam yetişemiyorum gibi..
yetişsem ziyan ediyorum gibi..

insan sıfatını yitirmiş bir kelimeyim ben sadece,
hayatını anlatırken söylemeyi unuttuğun..

rafı sallayarak yerinden zor bela oynayan bir hayat,
bir alt rafında dokunabildiğim acı,
ve en üst rafta ince bir şişeden gırtlağıma dökülen aşk..

konuşmama izin vermiyor.
ne yapsam bilemiyorum ne yapmasam da öyle.

bir yandan ısınmaya çalışırken hayata,
isıtmak için birinin içini,
ve alıp kalbimi ısırırken sen, aşka aç gibisin..
isırdıkça bir ısıtma ki o,
sıtma oluyorum...

bir şarkı gelip canımı alıyor, bir şiir biraz daha canımı acıtıyor.
soğuk soğuk yanıyor birşeyler etrafta kar kokusu*
ve hepimizin ortak yanı gibi etrafta sahtekar korkusu..

sonra işte, insanlar ölüyor.
sığ bir hayat, kimsenin hayatıyla kesişemeyecek kadar uzakta kalıyor,
ve bazen yarım kalıyor, dağılıyor, parçalanıyor,
birinin hayatıyla fena halde,
kanlı bıçaklı kesiştiği için*

sonra hiçbir şey olmuyor,
herkes herşeyleşiyor, hiç bir şey yok, daha ne olsun,
çok şükür hamdolsun gibi,
ağzımızın içinde dönüp duran tekerlemeler...

ve tekmeledikçe,
teklemesi kalbin...

bu böyle oluyor, gündüz kayboluyor birden*
karanlık oluyor gecenin geldiğini farkediyorum,
korkuyorum,
önümü göremiyorum.
iyi niyetli bir şarkı,
gelip canımı yakıyor, niyeti biraz ışık..

geçecek diyorum, soğuk yüzünü gösterecek sabah,
neyin var? diyeceğim cevap vermeyecek,
ne söylersem söyleyeyim cevap vermeyecek,
kafam karışacak, bir kirpi takla atacak beynimin içinde,
ve beyin kanaması hafif küsur olarak geçecek yaşananlar içinde..

" sorunun çaresi çözümse, sorunun ardından verilmesi gereken cevapsa,
her cevap bir çözüm, her çözüm bir çare midir? "

bakma aslında,
toz olasım geliyor , toz.
henüz kimse görmeden, fotoğrafının üstüne..
biri çıkarıp resmine baktığında, bana çok dokunduğunu bilsin...

i.

şiir,
boşa,
mas,
raf.

yine