bu başlıkta edebi eserler paylaşıyorum

üzgün ve yalnız çocuklar anlatıyor sen dinlemiyorsun,
onlar özür diliyorlar uzun uzun bakarak gözlerinin içine
onlar üzgün çocuklar

uzun uzun akarak göz yaşı gibi
bir derinlik dibi denizin ortasında
uzun uzun anlatılmıyor yalnızlıkları
kısaltıyorum.
üvey çocuklar.

zünnarını çıkarmış bir hristiyanın geçmesi gibi
bu dünyadan
ve müslüman olmaya sonra,
ve sonra
bağışlanmaya gelen kim varsa gibip göndermiş gibi papaz.

-ne gerek var bağışlanmaya-

seninle karşılaşmak
ilahi bir tesadüftü zaten..

sonra birden benim şehrime silahlarınla geldin sen
sonra birden benim şehrim kapı arkalarında saklandığında
ü ve y çocuklar gibi
o kapıda tahtaların açtığı bir boşluktan izlerken saldırıyı
bir mermi
gözlerimden öptü.

sevincimden kanadım
mutluluktan öldüm.

tesadüf adalete boyun eğmez dedim ve
bir seninle
biz
sonra
amerikan üniformaları içinde
ü ve y çocukları öldürmeye giderken
omuz omuza yürüdük.

tutkunduk
kana
ve bütün insanlara..

sloganımız şuydu hatırladın mı?

" bazı çocukların efendim
şımarmaya hakkı yok. "

hadi
ağzına al beni.
kendini tutma ağzından kötü bir laf çıksın
bu kadar masum olmak çünkü
sana yakışmıyor.

gitmek isterken
bizi otobüs gibi bir şey tutuyor sonra kusmak geliyor içimizden
biz dağılıyoruz sonra
biri senin elini tutuyor yine kusmak geliyor içimizden geçmişimizi.

gitmeden önce
kaburgalarımı kırmak istercesine bana sarılır mısın?

çünkü
yüzümüze bakmıyor hayat.
olmayan bir şeye nasıl baksın ki zaten.

yüzüme gülmüyorsan belki de sen, gülüşünü sevmiyor, sevmememden korkuyorsun...

korkma
bir yangınla öpüşüyorsun şu an durma öp üşüyorsun.