bu başlıkta edebi eserler paylaşıyorum

bir mayıs akşamıydı
imla beni terk etmişti,
dilbilgisi beni terk etmişti
kurallar, şiirler beni terk etmişti.
aşık olabilecek kadar savunmasız,
... baktığında içimdeki seni
görebileceğin kadar saydamdım.
avuçlarımda bir çift mavi göz vardı
mavi bir ihanet vardı alnıma kazınmış,
buna rağmen hiç çekinmeden
avuçlarımı saçlarına buladım
kan koktu tenim.
oturup şiyir yazdım,
ben yazdığım her şiyire saçlarınla imza atıyordum,
onlar kan sanıyordu,
pas sanıyordu hücremde tutuklu yaşayan bir papaz.
baktığın göz,
en hain yerimden yakalamıştı beni,
bir şarkı eşliğinde.
hüzünlü bir şarkı eşlik ediyordu bu vals’e..
saçlarına ait rengin verdiği manayı
çok daha sonraları öğrenecektim,
geçmişim bir ihanet fişeği gibi önümü aydınlattığında.

bir mayıs akşamıydı.
ciğerlerimi sigarayla öldürdüğüm bir vakitte
kara tren gibi yarıp geçiyordu boğazımı şarap
ki dağ olsan titrer eteklerin bu yalnızlığa,
işte öyle yalnız, işte öyle buğulu,
işte öyle simsiyah bir akşamda
kan kırmızı saçların düştü kağıda,
şarap kırmızı saçların, günbatımı saçların
saçların daha bir sürü şeydi aslında,
kilometrelerce papatya tarlasıydı mesela,
tuttuktan sonra dikenlerini görüşe açan tutsak bir gül demeti, yığınla
ve kanatan, ve kanatan, ve kanatan sonrasında…

bir mayıs akşamıydı,
elini uzatmaktan ürken bir çocuktum o akşamda
dilimi uzatmak diline;
bildiğin klagib korku filmlerini hatırlatıyordu bana.
ağzımın içinde, mevsimine geç kalmış
son kelimeleri yazıyordum sana dair,
kafanın üzerinde duran günbatımlarının
bu tür şeylere alışık olduğu bir coğrafyada
utanmadan şiyire benziyordu bir parça, bir parça da yakarış, dua ya da
yüzüne bağırabilecek kadar nefesim yoktu.
nefesimi yitirmiştim mavi bir bataklıkta.
ağlıyordum, ağlıyordum bunun sana ellerimin yazdığı
son şiyir olmasının utancıyla

bir mayıs akşamıydı,
cebimde hiç sigaram yoktu
ve buna rağmen sana aşık oluyordum