bu başlıkta edebi eserler paylaşıyorum

‎"zar tutuyor diye hayat, bütün masayı dağıttım"
yetmedi;
insanlara olan güvenimi buruşturup çöpe attım,
-arif sen hariç.
tanrının dışladığınız kısımlarıyım.
adım josephine,
kimsin diye soracak olanlara
verebilecek bir cevabım yok henüz.
küfürlerime ve tavırlarıma kızıyorsanız,
umrumda değil.
tanıdığım bütün insanların ortak yapımıyım.
ki burada, insandan bahsediyoruz,
insan;
tanrının gitarındaki kopuk bir teldir sadece
en acı melodilerini olmayan bir notadan çıkartan.
ve bu gitardan çıkıp en kalbimi bıçaklayan şarkıdır babam

hayır, anlatabililyorum.

bazen diyorum ki,
bir el tutmayı öğretmek yerine ellerime,
nasıl katil olabilir diye öğretsem
kârlı çıkan ben olurdum herhalde.
şu taktan gezegende
sıcak bir yaz günü, yarım kalan ılık bir şişe viskiyi
fondip yapmak gibi,
koynumda taşıdığım şu garip yalnızlık.
ve umutlanmak oldukça mavi,
yan daireden kulaklarıma sızan hoş bir beatles parçası;
tatlı ve derin...
hatıra kalan sararmış bir mektup gibi
korumak istedikçe sevdiklerimi
üzerlerine şeytani masumiyetler giydiler,
tam bu noktada ellerim kanıyor,
çünkü syd barrett şarkı söylemeye başlıyor
bu yüzden,
bu şiirin sonunu da evden gelirken sen getir sevgilim!