bu hikaye tutarsa kitap olarak satılacak beyler

Gözlerimden yanaklarıma doğru hafif hafif süzülen şeyler sanki gözyaşı değil de kan tanecikleriydi... Beynim uyuşmuş, ayağa kalkmam ile başım dönmeye başlamıştı. Annem ve babamı kaybetmeyi kendime yedirememiştim belki de. Düşünmem ve sorgulamam gereken düşünceler birikmişti kafamda. Peki bundan sonra ne yapacaktım? 18 yaşına kadar el bebek gül bebek büyüyen Soner şimdi ne yapacaktı? Her şeyi bir kenara atıp evden çıktım. 3-4 merdiven indikten sonra kapıyı kapatmadığımı fark ettim. Geriye dönmeye tenezzül bile etmedim. O kadar boşvermiştim ki her şeyi. Arabaya bindim. Çalıştırdım ve telefonuma mesaj geldi. Hastanenin adresi. Kökledim gazı. 4. Viteste Brodway'i bağırttırıyordum. Daha hızlı gitmiyor mu bu ağzını yüzünü gibtiğimin makinesi diye söyleniyordum da. Ama hızlı olsam ne olacaktı ki? Geri gelecekler miydi? Malesef, gelmeyeceklerdi. Neyse, çarpan huur çocuğu kaçtı. izini bulamadılar. Bizimkileri toprağa verdik. Belki de hayat yeni başlıyordu benim için. 1 ay sonrasına kadar amca, dayı filan yardım ettiler bana. Para sıkıntısı çekmedim sağolsunlar. Daha sonra onlarda ık mık etmeye başlayınca dedim Soner gibtirme üniversitesini. Gir bir işe çalış, adam ol...