bu hikaye tutarsa kitap olarak satılacak beyler

gibtir Et!

2010 - istanbul...

Bugün liseden mezun oluyordum, ailem de gittikleri akraba ziyaretinden bugün döneceklerdi. izmir onlara yaramış olmalıydı. Gittim bir elimi yüzümü yıkadım. Ağır ağır gömleğimi, pantolonumu giydim. Kravatım neredeydi bilmiyordum bile. 1 hafta önce kaybetmiştim ve okulun son günleri olduğu için okula gitme gereği duymamıştım. Saçım, başım incin çıktım evden. Bir arkadaşımın külüstür fakat ayağımı yerden kesebilecek arabasını ödünç almıştım bugünlük. Ha, ehliyetim de yok. Gazı kökledim gidiyorum, bir sigara yaktım. Arkadaşları alacağız, alem yapacağız bugün filan. Sonra telefonumu almadığımı hatırladım hızlıca arabayı eve doğru yönelttim. Neyse... Eve girdim telefonumu elime aldım, baktım. 52 cevapsız arama var telefonumda. Annemin telefonundan yapılmış bu çağrılar. Derken tekrar telefonum çalmaya başladı..

- Alo, efendim anne?
- Şey.. iyi günler beyfendi.
- ... si, siz?
- Beyfendi anneniz ve babanız bir trafik kazası geçirdi,.
- Ne? Neredesiniz, geliyorum hemen!
- Acele etmenize gerek yok, başınız sağolsun. Mesaj olarak adresi göndereceğiz.

Telefonum elimden düştü, gözlerim bir an karardı. Yere oturdum. Mesajı beklemeye başladım...