aruz ölçüsü bilen zeki piçler yardımm

mehlikâ sultan'a âşık yedi genç
gece şehrin kapısından çıktı:
mehlikâ sultan'a âşık yedi genç
kara sevdalı birer âşıktı.

bir hayâlet gibi dünyâ güzeli
girdiğinden beri rü'yâlarına;
hepsi meshûr, o muammâ güzeli
gittiler görmeye kaf dağlarına.

hepsi, sırtında abâ, günlerce
gittiler içleri hicranla dolu;
her günün ufkunu sardıkça gece
dediler: belki son akşamdır bu.

bu emel gurbetinin yoktur ucu;
daima yollar uzar, kalp üzülür:
ömrü oldukça yürür her yolcu,
varmadan menzile bir yerde ölür.

mehlikâ'nın kara sevdâlıları
vardılar çıkrığı yok bir kuyuya,
mehlikâ'nın kara sevdalıları
baktılar korkulu gözlerle suya.

gördüler: aynada bir gizli cihan...
ufku çepçevre ölüm servileri...
sandılar doğdu içinden bir an
o, uzun gözlü, uzun saçlı peri.

bu hazin yolcuların en küçüğü
bir zaman baktı o vîran kuyuya.
ve neden sonra gümüş bir yüzüğü
parmağından sıyırıp attı suya.

su çekilmiş gibi rü'yâ oldu!..
erdiler yolculuğun son demine;
bir hayâl âlemi peydâ oldu.
göçtüler hep o hayâl âlemine.

mehlikâ sultan'a âşık yedi genç,
seneler geçti, henüz gelmediler;
mehlikâ sultan'a âşık yedi genç
oradan gelmiyecekmiş dediler!..