1999 depremini ne çabuk unuttunuz lan

ne geceydi ama o zamanlar depremin merkezinde gölcükteydik gecenin 3nde normal bi insan gibi uyuyorduk bizde evimizin önünde orayı mesken tutmuş 4-5 sokak köpeği vardı o gece adeta delirmişlerdi o kadar çok havladılarki sonunda uyandım cama çıktım kovmaya çalıştım hepsi deli gibi havlıyor oraya buraya koşturuyorlardı bi baktım babamlar falanda kalkmış noluyor falan diyorlardı köpekleri kovamasakda tekrar camı kapatıp uyumaya çalıştık uykuya dalamadan o inanılmaz gürültü ses deprem başladı zaten uyanık oldugumuz için hemen herkes kalktı ve dışarı çıkmak için uğraşıyorduk evde herşey dökülüyordu evden nasıl çıktığımızı anlayamadık o 45 saniye 45 sene gibi gelmişti dışarı çıktığımızda tozdan göz gözü görmüyordu çığlıklar ağlayanlar bağıranların sesi almıştı heryeri ben bizimkiler herkes büyüklü küçüklü ağlıyordu bizim ev yıkılmamıştı ama çatlamıştı toz dumanı biraz geçtikten sonra etrafımıza şöyle baktığımızda ortalık savaş alanından daha kötü bi haldeydi evden çıkmayı başaranlar evde kalanlar için bağırıp feryat ediyordu şoka biraz daha geçtikten sonra depremin yaptığı etkiyi dahada net görebiliyorduk annesi babası için elleriyle betonu eşeleyen gençler allahı seven vursun beni diye bağıran belinin altı tamamen betonun altında kalmış insanlar gerçekten inanılmaz bir geceydi allah bir daha kimseye yaşatmasın