toplaşın beyler başlıyorum

i̇şte bütün bu soruların cevapları hayatımın tümünü teşkil ediyor , adeta yaşantımın mısralarını oluşturuyordu bir şiir gibi … hüzünden , mutluluktan yada başka birşeyden ... hep aynı olgu üzerine mi yazarlar bu şairler , şiirlerini ... ki kullandıkları dil aynıysa , kelimelerin yeri değişmiş ne önemi var ? anlıyorlar mı beni ? sürekli soru sormaktan vazgeçmeliyim ama ölmeyi bile beceremeyen ben bunu nasıl becereceğim ...

peki sen incitanem .. biliyor musun o çok sevdiğin , o çok değer verdiğin malın sana ve sevdasına nasıl ihanet ettiğini ? bir gün öğreneceksin . elbet duyacaksın bir yerden . ne dersin kimbilir ? belki çekip gidersin . belki kalıp yine seversin beni . peki olur mu eskisi gibi .
bakar mısın bana cennetleri armağan ederek .
güler misin yine , şu yaşadığım hüzne , karamsarlığa , suçluluğa ve ihanetime inat .
ama çok seviyorum seni . göz yaşlarımla yazdığım satırların değeri nedir sende bilmiyorum .
ama inansan da bana , affetsen de beni , hep içimde bir burukluk hüküm sürecek . kalbimde kurduğun krallığı arkandan vurarak yıkmış gibiyim . düşünüyorum da hiç haklılık payım yok galiba .