toplaşın beyler başlıyorum

ağlıyordu gökyüzü … yaşamın kaynağını yer yüzüne sunarken . delice sevişen bulutların çığlıkları gibiydi şimşekler …hiç bilinmeyen bir hikayenin , hiç tanınmayan , hiç okunmayan , hiç sevilmeyen , hiç nefret edilmeyen , uğruna hiçbir duygu hissedilmeyen kahramanı gibiydim evi andıran bu kafeste . neden suçluydum ? neden karışamıyordum insanların arasına . i̇stanbul’un gizli saklı gizemleri gibi bir köşeye gömülüp beklemek nedendi ? nedendi bu sonsuz hüzün ? neden uykusuzdu gözlerim ? cümlelerimin derinliğinde boğulmak bir yana , hiç kimsenin kurtarmaya bile teşebbüs etmemesiydi beni kahreden . ufuklarım simsiyah . o asil karanlığın kollarında anne şefkati arayışım , tanımadığım insanlara kin besleyişim nedendi ? nedeni nedir sürekli neden sormanın