herkes ölmeye en yakın anını yazsın

10 yaşlarımda filan bi akşam epey yoruldum eve geldim annemde patlıcan pişirmiş. hemen yoğurdu döktüm afiyetle yiyecektim. önce ekmeğe saldırdım boğazıma bir parça attım biraz geriye doğru iteledim bunu patlıcanı bolca doldurayım diye, patlıcanı filan attım ağzıma çiğniyordum ki nefes alma ihtiyacı hissettim burnumda tıkalıydı ağzımdan alıyım dedim bir parça ekmek benim nefes boruma kaçtı. nefes alamadığım için boğazları filan zorluyorum hehhh hehhh yapıyorum hava gelmiyor yol tıkalı. bunu annem hemen fark etti beni ters çevirip düz şekilde omuzuna aldı vurdu, vurdu, vurdu. çok sert vuruyordu fakat boğazımın acısından ve öbür dünyaya yaklaşışımdan dolayı hissetmiyordum. bu işe yaramamıştı annem panik ile babamı aramaya filan çalışmıştı bende bi anda aynaya baktım yaklaşık 30 sn geçmişti nefes alamayışımın ardından ve kıpkırmızı olmuştum. annem heyecandan dolayı telefonun tuşlarına basamamıştı ve eeeeh yeter dedi ve bacaklarımdan tuttu iyice silkeledi beni ve boğazımdaki ekmek dışarı çıktı sonunda. olay bittiğinde annem ve kız kardeşim ağlıyordu bende mahvolmuştum ama buna rağmen ortamı neşelendirmeye uğraştım.