kıyıya vuruyordu cesetlerim

-Sen peki yanlış biri misin? – evet konu bana gelmişti işte –
-Hep doğru şeyleri yaptığımı söyleyemem
-Ama iyi birine benziyorsun, dinlemeyi biliyorsun
-Ramço’nun msn’inden yazmasam tanışamayacaktık bile
-Evet, ne iyi etmişsin
-Şunu bil sana dokunmamak için zor tutuyorum aslında kendimi
-Neden ki dokunabilirsin aslında; dedi ve koltukta yanıma gelip başını kasıklarıma yasladı

Ben de saçlarını okşamaya başladım, gözlerini bana dikmiş bakıyordu bu sırada; ve kapı çaldı yavşak Ramço jet hızıyla gidip gelmişti sanki.
Tam dudaklarına uzanacaktım oysa.
Mecbur kalktık, önde benim alet arkada ben Ramço’ya kapıyı açtık.
Girdiği anda atmosferde bir değişiklik olduğunu sezmişti Ramço.
’Nabıyonuz len’ gibi Yiğit Özgür karikatürlerindeki tiplemelere benzer bir ses çıkardı.
Biraları açtık ve sohbete kaldığımız yerden devam ettik.