o çocukları capsliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

@1 bak evladım bundan yaklaşık 900 yıl önce brötanya'yı artür diye bir adam tek br yuvarlak masa etrafında birleştirdi. ben de gal karalı marc'ın yeğeniyim, ki soyu almanlara dayanır dayımın. dayım beni çok severdi, tahtı ve volksvagen passat cins küheylanını bana bırakmak için evlenp çocuk yapmaktan vazgeçti. çünkü hâlihazırda kızkardeşi, babamın onun onurunu korumak için yaptığı savaşta şehit oduğu haberini alınca son nefesini vermişti. allah taksiratını affetsin. ama dayımın huurnun çıkarttığı dört şövalyesi - ki adları andré, berk, gökhan ve sinan- "senyörüm bu böyle olmaz, tristan yiğit mert bir yaver ama ülkenizi ona bırakamazsınız evlenin de evlenin" diye ayak dirediler. dayım düşünmek için süre istedi, o esnada camdan içeri döğüşerek giren iki güvercin güneşten bir teli ansıtan saçı gagalarından düşürdü. kıral dayım, babamı öldüren soysuz çimen kalesi dükünün kızıyla evlenmek istedi, isolde'den gayrı hiçbir kadın böyle ışıyan saçlara sahip değildi koca brötanya'da. velhasıl, gemiyle brötanya'ya vardım, çimen kalesinin surlarını mesken etmiş ejderhayı öldürdüm, türlü hileyle başvezir'in yalancılığını ispat ettim. dönekliğini kabul etti muallak. kendime istediğim isolde'yi tam dayıma zütürüken, gemide sıcak bir yaz akşamı, uşağı berna'nın dayım marc'la isolde birbirini tutkuyla sevsin diye annesinin okuyup üflediği aşk iksirini yanlışlıkla isolde'yle ben içince birbirimize aşık olduk. babasını düello'da öldürdüğüm hâlde yarama merhem süren, ejderhanın zehirli alevinden ötürü sazlıklarda ölümü bekleyen beni yuyup otayan isolde'yle birlikte olmak benim kaderimde vardı. dayımı hiçe saydım, tüm brötanya'da arşın arşın kellemi aradı en namlı kafa avcıları, gene de aşkımdan vazgeçmedim. çünkü, isolde'yle birlikte olmak alnımızda yazılıydı; büyüyle iksirle ilgisi yok. şimdi ne diyebilirsin böyle yüce bir aşkın karşısında söyle bana! tanrılar ki ben isolde'yi cüzzamlılardan kurtarayım diye yalçın kayalıkların gazabından rüzgârıyla korudu. söyle!