her şey arkadaşın kavga var demesiyle başladı

ardından fahri beni aradı bekle geliyorum biraz sahilde dolaşalım dedi.biz sahilde birkaç tur attık ben zehrayı görmek istemediğimden fahriye hadi gidelim dedim. tam sahilin çıkışında karşı yoldan o geliyordu. evet ayrıldıktan 2 ay sonra ilk defa görüyordum onu. heyecandan ayaklarım titriyor ağzımdaki sözler yarım yamalak çıkıyor kalbim göğüs kafesimi deler gibi atıyordu.tek bir göz ucu atıp yanından hızla uzaklaştım. yanından geçerken onun yandan baktığını görür gibi oldum. durumun özeti kaçamak iki bakış kırılan iki kalp. fahrinin markete gittiğimde dayanamadım mesaj attım zehraya. artık sende ben de bu duruma dayanamıyoruz gel inat etme dedim. bana söylediği keşke hediyeleri geri getirmeseydin oldu. belli ki çok koymuştu bu durum ona.ona da söyledim her aldığı hediyenin bende bir hikayesi vardı ne zaman bunları görsem ağlıyordum.bu yüzden hepsini geri verdim. yakabilirdim ama geri verip onun da bu hediyeleri görüp bir şeyler hatırlamasını sağlamak istedim.o gün akşam üstü mesajlaşmaya başladık fakat inat ediyordu hiçbir şey eskisi gibi olmayacak diyordu. seviyordu fakat içinde benden onu ayrı tutan o hangi nedenler varsa onlar engel oluyordu zehraya. sebeplerini sorduğumda hep kaçamak yanıtlar hep boşvermelerden dolu cevaplar alıyordum. diğer gün kütahyaya dönecektim.